ജാതകവശാലെന്റെ പക്ഷി ഉപ്പനത്രെ
ഉപ്പനെന്നും ഉക്കനെന്നും ചെമ്പോത്തെന്നും
പേരു ചൊല്ലി വിളിക്കുമതിനെ
ചകോരമെന്നു മൊഴിയും പണ്ഡിതർ.
ഉപ്പനെ കിളിയെന്നു പറഞ്ഞിടാമോ
കേട്ടിട്ടില്ല ഒരുവനുമൊരുവളും
ഉപ്പനെ കിളിയെന്നു വിളിച്ച്
കാക്കയെ കിളിയെന്നു വിളിച്ചിടാമോ
ഏയ്, കവിതയിൽ കാടുകയറ്റമില്ല
ഏറിയാലൊരു മരം, അത്രേയുള്ളു.
നടത്തയാണെൻ പക്ഷിക്കു പ്രിയം
പൊന്തയ്ക്കിടയിൽ ഇലകൾ പരതിപ്പരതി
തെങ്ങോലയിൽ തിരഞ്ഞുതിരഞ്ഞ്
ചിലപ്പോളെന്റ വഴിക്കു കുറുകെ
കിഴക്കോട്ടും പിന്നെ പടിഞ്ഞാട്ടും
താണു പറന്നിടുമത്
ഉച്ച നേരത്തിന്റെ വറുതിയിലേക്ക്
ഒരൊച്ചയുമുണ്ടാക്കാത തനിച്ച്.
കേട്ടില്ല ഞാനൊരിക്കലും ഉപ്പന്റെ കൂവൽ
ചെവിക്കു പിറകിൽ കൊതുകു മൂളുമ്പോൾ
കേൾക്കാറുണ്ടു ഞാൻ
* ഉപ്പുപ്പെന്ന കണ്ണീരു കുറുകിയ ഒച്ച
*കാക്കയും ഉപ്പനും കൊതുകും കൂടി ഉപ്പ് വിറ്റ് പണക്കാരാകാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഉപ്പു കയറ്റി വന്ന വള്ളം മുങ്ങി ഉപ്പ് കടലിൽ പോയി. അതിനു ശേഷം കാക്ക കടലിൽ കളഞ്ഞ ഉപ്പു തേടി കടലിൽ നിരന്തരം മുങ്ങി. കൊതുക് എന്റെ പണം,പണമെന്ന് ചെവിക്കരിൽ മൂളി നടന്നു. ഉപ്പൻ ഉപ്പൂപ്പെന്ന് കരഞ്ഞും നടന്നുവെന്നു കഥ.
No comments:
Post a Comment